Kuytunun Kelâmı

kuytuya sinen sayfaların nefesi sorgular,
kılıç keskinliğindeki kelâmı

evimin
sonsuz sessizliği, acımasız zehre döner
gizli odaların idamıyla, sınırsız zaman
dar gömleğin sol cebine
sıkışır

sırrın renksiz suretine
kilitlenir, düşüyle buluşan karanlık
haykırışlar yansır
çerçeveden taşan resme
dökülen kırıklar batarken parmaklara
izler kırmızı mühre yayılır

için sızlar
parmak izlerine sığdırdıkların, dağılır
yabana değen bakışların, acıtır
yarının büyüsüne bağladıkların, boğar
bir adım beklersin,
çark tersine döner ve
sarılırsın kendi yalnızlığına

...//

bir an...
buğunun arkasına gizlenen huzmeler
süzülür s/özün fısıltısıyla...

ayna çoğaltırken ışığı kapılar dışa açılır
kelâm keser kağıdın dokusunu
zehir akarak

Haiku...Yalnızlık

1
duvarlara çarpar
kuyuya düşmüş nefes
yalnızlık çınlar
2
sesimin yağmuru
uyandırır sözcükleri derinden
gülümser gölgeler
3
zamanın anahtarındaki
gölgeler albüme gizlenmiş
kırılmış kilitler
4
görülmez gerçekler
sisli perdelerden seslenir
hapsedilmiş fotoğraflar
5
ulaşılmaz kıyıya
fenerin ışığı sönmüş
çırpınışlar beyhude
6
yalnızlık biter
dizilir ilmekler sözcüklere
bakışlar kapanır

Merâl Özcan