Adı yok yaşanılanların ötesinde

 

Zaman tüketir içinde seni

Sen zamanı içersin

Sonsuz hayal çeşmelerinden

Hayatın pelerini

Durgun sularında serili

 

Ellerin

O narin, pamuk ellerin

Kanatır düşlerini

Tanımaz kimseler seni

Yüzünde dinlenen yorgun güneş

Sarhoş bir yıldızın ayıklığında direnir

 

Oysa

Bulutları kaçıran aynı yağmurdu

Islanan sokaklarda

Sende öyle

 

Çocuksu düşlerini kovaladığın

Mevsimsiz sancıların tekrarıdır

Yaşadığın hayatın kırıntıları

 

Aytekin Orhan

Gördüklerin yaşadıkların mıdır?

 

önce,

gülüşün kaybolur 

çekilir düşlerin kendinden

virgüllere bağladığın yaşamın

uçup gider ellerinden

 

sonra,

ellerin başında dalarsın

sığ denizlerin deryasına

soru işaretleri yıkılır

yaşadıkların karşısında

 

ve,

çizgiler örter kimliğini

maziyi anımsarsın

köprüler yıkılmış

geçte olsa anlarsın

 

uykudasın,

farkında mısın?

 

Aytekin Orhan

Yokluğunda geçen zaman

 

duydum ki;

iki küskün şehir

yolları kesişmiyor.

sınırları çizilmemiş bir hayatın,

kucağına sürükleniyor..

 

duydum ki;

perdelerini örtmüşsün,

kendi güzelliğini içine gömerek!

anlamını yitirmiş saflığın,

öfkene yenik düşmüş benliğin, yalnızlığı içerek!

 

duydum ki;

kuşatma altında duyguların,

gölgeler adımlarını gizlemiş.

seni senden ayıran gizemin ışığında,

avuçların terli, gözlerin nemlenmiş.

 

duydum ki;

duydum.

duy!

............

Aytekin Orhan

Gecikmiş hayallerdir özlenen

 

geciktiğimizin resmidir,
yıllar geçse de, bizi aynı sokaklara çıkaran...

evet, geciktik;
elimizde küçük şiirler,
boşalmayan şişeler kaldı...

oysa,
yeterdi bir akşam,
yalnızlığa aç bedenlere...
ve bizlik,
yol almazdı sinsi gecelere...

Aytekin Orhan

Sen(siz)liğin son demi

 

Üzerine düşen,

İçine sığmadığın bir dünya.

Kayboluş perdeleri aralanır,

Silinir varoluşun nedeni...

 

Asılı durur hayat;

Bir bakışlık ötede...

Gömüldüğün giz!

Kendini yontar yavanlığında.

 

Bir atımlıktır,

Soluğu ensende...

Vurulan kırbaç,

Bil ki hayatadır.

 

Aytekin ORHAN

Her aşk kendini öldürür

 

Sesi gelir,

Asırlar öncesi yaşanmışlığından

Sahte bir gülüş oturur

Dudakları kiraz

Yaklaşır biraz

 

Söylediği

Ki çoğu zaman ötesi

Yaşadın yaşadım olur

Koynunda zamanı uyutur

 

Söylendiğimde

Kendini susturur

İçindeki çocuğu güldürür

 

Ve söylerdim

Her aşk kendini öldürür

 

Aytekin Orhan