KİME NE -

veryansın olmalı

ayinlerden korunan budala kitap- 

vuslatı olmasa da olur o kudurmuş

çocuğun dili

tanrısal gül yaprağıyım

şairin diliyim açmazların diliyim yani

düşmanım olmazsa yanarmış bir daha

sevmişim...

ki

sevmişsem

şair miyim budala

ya da ayyaş mıyım o eski mahlasta

belki de çulsuz bir dervişiyim

belki de ateşsiz zerdüşiyim koynunda

ki

ben sevmişim

kime ne

yani

haylaz bir çocuğum aforoz kaçağı

bir uzak yusufçuğum

belki de anlamını yitirmiş bir duayım

o kutsal kitaplıkta

kuzularını kurda kaptıran

çobanım belki de

kafeslenmiş bir kuşum belki 

yarınsızlardanım yani

eski bir rivayet:

yüreğimin tarlasında kuzgunlar gezer

belki de güllerim hazanda

mandalsız iklimlerde dolaşır

zılgıtlar yakılmalı 

nizip ovasında

ezo gelin

haberin var mı?

ötesinden geçmişim

kerem'in ahından

tahir'in zarından

ferhat'ın dağından geçmişim

büsbütün açmazlıklarda

bütün mecnunluklardanım

dahası ne

ki ben sevmişim

kime ne

DÜŞLER VE KIRILGILAR

— Ey yalnız gezen siluet

beynimizde dikenler

yaşlandı-

yılan ininden tıslayan bir rüzgar

gecenin en kuytusuna yerleşirken

yüreğime tünemiş bir sızıdır aşk.

gözler: aykırı bir zamandan

umarsız süzülen kelime boşluğu

ilk yanılgı: umut

ilk tılsım

bundandır şairliğim!

atılırken iç çekişler bir köşeye

kalem: mürekkepli bir küfürdür

yokluğun resminde.

bir düş çoktan yağmalanmakta

bir yağmur gizlice yağmaktadır.

yırtık yüzüm

ve lâl dilim

şairce isyandadır..

bir deniz bir limandan

bütün koylarını çekmektedir

bilmelisin!

ipine boyun asmış çamaşırcı kadınlar

çoktan unutuldu

düşün ki zaman: söylenmemiş kelime boşluğuydu

ah düşlerim!

mandalda

ku-ru-tul-du.

ve sen kirli ellerim!

ne ararsın paslı yapraklarda

aşk bitti

Toltekler düş kursa da.

intikam: bütün gülleri koparıp dalından

mumyalanmış çocukluğuma sunuyorum.

İNKÂR 

yağmur sularına bırakıyorum

kâğıttan gemilerimi

ve her sözcüğe susturuyorum

köhne

ıssız dilimi

"Düşlerime yağmur taneleri çarpıyor."

ressamın paleti kanıyor orda

burda ellerim eksik

bir ağaç birden ölüyor

hüzünlü

biraz da

                 esrik...

gece tinsiz ve o kadar...

o kadar işte ellerimle tutabildiğim

birazcık deniz mavisi

birkaç karanfil

yitik

ve

ser-se-fil.

"üşürüm...

ihbardır ıslaklığı yağmur tanelerinin."

üşürüm...

ellerim eksik kalır

gerisi kan ve revandır

ya da gerisi

öncesinden yadigar sıcaklığın

gerisi inkârdır.

--o yüzden bütün inkârlar

aslında birer ihbardır!...-- 

FISILTI

 rüzgârın terkisinde

aşkların kesik fısıltısı

ucundan mandallanmış

hayat kalemin ucunda

titreyen son mürekkepti

usulca geçerdi zaman

titrek parmakların

hüzünle çevirdiği

tozlanmış sayfalardan

kırık bir aynanın hüznüydü belki

nasırlı gecelerden

duvardaki surete

kayarken gözleri

pıhtılanmış bir düştü

buruşuk kâğıtlarda

şiir

misali

emektar tespihin

saçılmış taneleriydi 

taşıyamadığı

yorgun bir ipin

sakalında jilet

ölürken usulca

"sus" dedi

sadece fısılda...

 MÜSLÜM DANAOĞLU

GÖZLERİN

 -Hayata yamalı şairler gezinir köşelerde

ağlamaklı bir iç çekiş

geri kalan resimlerde-

paslı yalnızlık

muşambalı ağıtlar ertesinde

ve ellerin

bir burgu daha atarken yüreğime

geceye tünemiş

kül rengi bir hüzün(dür) her kelime

gözlerin: en uzun yolculuğum

ve batarken güneş gündüzün bağrına

koparılırken takvim yaprakları

zamana isyan

ama hep cebimde

eski bir şarkıdır: aşk.

yüzün: her gece konuğum

daha çocuklar var doğmamış

daha ağlayan yanlarımız var gülücükler ardında

kendi yaşımda değilim

bedenim yenildi zamana

yüzümde

yatağı belli nehirlerin

dedim ya

yüzündeyim

hiç bitmez gözlerin...

 MÜSLÜM DANAOĞLU





Serenat 

uğur böceğim! 
boy vermiş buğdayların 
kırılgan saçağında 

gül bahçelim 
kedi gibi umarsız 
sokul yanıma 

en titrek yanımla öptüm avuçlarını 
saçlarından bağlıyım hayata 

gel sevdiğim 
sesinin tınısı kulaklarımda 
gel 
artçıl zaman düşleri 
konmadan rüyama